இலக்கின்றி ஒரு பயணம்
இமையம் தொடும் ஏக்கம்
எதற்கோ விசும்பும் வாழ்க்கை
எல்லாமிருந்தும் வெறுமை
கேள்விகளை தொலைத்துவிட்டுத் தேடும்
மயானமொன்றில் –
தனியே பறக்கும் பறவை;

கூடுகட்டும் ஆசை
குடும்பம் விரும்பும் மனசு
பாடித் திரியும் பாதையில்
பட்டதும் சுருங்கும் கைகள்
காதடைத்துத் தூங்கி –
கனவில் உடையும் நாட்கள்
காத்திருப்பில் வலித்து வலித்து
காலத்தால் நோகும் பிறப்பு;

சுட்டு சுட்டு வேகும் மனிதம்
பிற உயிர்கள் சுடாதிருக்க
வேண்டும் ஆசை
எழுதத் துடிக்கும் விரலில்
எரியூட்டும் மிருகக் கற்றை
சலிக்கவொண்ணா அத்தனையையும்
ஏற்றுக்கொண்டே ஓடி ஓடி
திரும்பிப் பார்த்துப் பார்த்து அழும்
சிறுபிள்ளை தோற்றம்;

படிக்கும் பருவமில்லை
இது வாழும் தருணம் என்றால்
கிடைக்கக் கிடைக்க அடையும் அறிவில்
கிடைத்திடாத இடம் கேட்டு
துடித்து துடித்து நகரும் நகர்வை
வரமென்றோ
சாபமென்றோ
தானே வாஞ்சை பூசிக்கொள்ளும்
வாழ்க்கை;

முடியும் தருணம் அருகில்
நீட்டிக் கொள்ளமுடியா மரணம்
இயற்கை ஊட்டும் அன்னம்
யாரும் மறுக்கமுடியா நியதி
எதற்கும் எதிர்ப்பு இல்லை
எதுவும் முடியா கதியில்
எல்லாம் போதல் போதல்
யதார்த்தம் –
இருப்பில் உள்ளது மட்டுமே;

அதை
வாழ்ந்து வாழ்ந்து தீர்ப்போம்
தீராதவை தொடரும்..
—————————————————-
வித்யாசாகர்