Category Archives: கண்ணீரால் கனவுகளைச் சிதைத்தவர்கள்

            1 உனக்கென்ன வனம் கேள் வானம் கேள் கடல் கேள் காதல் கேள் மண் கேள் மலையும் ஒரு காட்டையும் கூட கேளேன்.. எதுவாயினும் உனக்காகக் கொண்டுவருவேன்; நீ உனது சின்ன சிரிப்பை தா போதும்!! —————————————————– 2 அதென்ன மல்லிகை முற்றமும் அதன் அருகே நிலாவும் … Continue reading →

  பாலையின் சுடுமணலில் வாழ்வையும் சுட்டவர்கள் நாங்கள்; குளிர்க்காற்றில் ஆசைகளைக் கொய்து விடுமுறையில் மட்டுமே கொஞ்சம் வாழ்ந்துக்கொண்டவர்கள்..   போர்வைக்குள் சுடும் கண்ணீரை மறைத்தவர்கள் நாங்கள்; ஒட்டகத்தோடு சந்தோசத்தையும் விரட்டி கனவுகளுள் வயதை தொலைத்தவர்கள்.. வரிசையில் நின்று நின்றே வானத்திற்கு ஏணியைப் போட்டவர்கள் நாங்கள்; கைப்பேசிக்கு தெரிந்த முத்தத்தில் கருத்தரிக்காத முட்டைகளை உடைத்தவர்கள்..   பெண்ணெனும் … Continue reading →

                      1 ஒரு விடிகாலையின் கனவுபோல நீ, எதிரிலிருக்கமாட்டாய் நினைவில் நிறைய இருப்பாய்.. தண்ணீரிலலயும் முகம் போல உனது நினைவும் இங்குமங்குமாய் அலைகிறது ஆனால் கொஞ்சம் கூட மறைவதில்லை.. அதெப்படி மறையும் நானின்னும் இறக்கவேயில்லையே.. (?)!! —————————————————— 2 உனக்கான எதுவுமே … Continue reading →

1 ஏ.. பெண்ணே என்ன உறங்குகிறாயா, எழுந்து வா வெளியே வந்து வெளியே தெரியும் வானத்தையும் நட்சத்திரங்களையும் வெண்ணிலாவையும் காண அல்ல, உனையொருமுறை நான் பார்த்துக்கொள்ள.. —————————————————— 2 தீக்குச்சி சுடும் மனசாகவே வலிக்குமுன் மௌனமும் நீயில்லா அந்தத் தெருவும், வெடித்துப் பேசுவதை விட வெறுத்துப் பார்ப்பது கொடூரமென எனக்கருகிலிருக்கும் மரங்களுக்கு தெரிந்திருப்பின் அது தன் … Continue reading →

              1 உனக்கு நானென்றால் எத்தனைப் பிடிக்குமோ தெரியாது, எனக்கு நீயென்றால் அதை எப்படிச்சொல்ல.. இதோ இந்த வானத்தைப் பார்., அதோ எங்குமாய் நீண்டு விரிந்த கடலைப்பார்., முடிந்தாலந்த நீலவானின் நட்சத்திரங்களை மொத்தமாய் எண்ணிச் சொல்; முடியாவிட்டால் நம்பிக்கொள் அவைகளையெல்லாம்விட அதிகமானது உன் மேலான எனதன்பு.. ——————————————— … Continue reading →