Tag Archives: நீ சிரித்தால் பனிவிழும் மலருதிரும்.. and tagged appa

                இதோ இந்த மழைத்துளிகளில் சொட்டுகிறது அந்நாட்களின் நினைவு.. மணற்பூக்களும் செம்மண் ஆறுகளும் ஒடி பனைமரக் காடுகளுக்கிடையே மழைத்தெருக்கள் மணத்த சுகநாட்கள் அவை.. தெருவோரம் தேங்கிய வீடுகளைக் கடந்துப்போகும் மழைநீரில் எங்களுக்கான விடுமுறையைக் கப்பலாக்கித்தந்த ஒரு நட்பினிய மழைக்காலமது.. ஒரு தும்பியின் வாலில் பூமிப்பந்தினைக் கட்டி … Continue reading →

உடைந்தத் தார்சாலையினைப் போல மனது ஆங்கங்கே குழியும் குறையோடும் தான் இருக்கிறது.. மேலேறிச் செல்லும் காலத்தின் நாகரீக நாற்றமோ மரணத்தை மாத்திரைக்குள் அடைக்கிறது.. உண்ணும் உணவில் நஞ்சு உடையில் தீ உறங்கும் இரவில் வெளி யெங்கும் சாபம் தண்ணீர் விலைக்கு கிடைக்கும் காற்று காசுக்கே நிரம்பும்; கனவெங்கும் புண்ணென நோகு(ம்) அரசியலே நமையாளும் பேச்சில் கவுச்சிவாசம் … Continue reading →