Daily Archives: ஓகஸ்ட் 21, 2015

60, நண்பா நீ நிழலினும் நெருக்கமடா..

Posted on ஓகஸ்ட் 21, 2015 by வித்யாசாகர்

1 என் காதலிக்குக் கூட கடிதம் எழுதுபவன் நீயாகவே இருந்தாய்.. உன்னிடமிருந்து பேசி வளர்ந்துதான் உலகமெனக்கு இத்தனைப் பெரிதாக தெரிந்தது.. என் வாழ்க்கைச் சட்டங்களுக்கு வண்ணமடித்தவனும் உறவில் ஒருபெயரைக் கூட்டியவனும் நீதான்.. நீ வரும்நாளில்தான் என்வீட்டுச் செல்லநாய்க்குட்டி கூட என்னிடம் செல்லமாய் கோபித்துக்கொள்ளும் அதைக் கொஞ்சவில்லையென்று.. உனக்கும் உயிர்க்கும் பெரிதாக ஒன்றும் வேறுபாடில்லை உயிர் போனாலும் … Continue reading →

Posted in ஒரு கண்ணாடி இரவில் | Tagged அநீதி, அப்பா, அமைதி, அம்மா, அறியாமை, ஆண், ஆண்குழந்தை, ஆண்டாள், இட்லி, இந்தியா, இல்லறம், ஈரம், உடல், உணவு, எண்ணம் padi, எலிக்கறி, எழுத்து, ஏழை, ஏழ்மை, ஒரு கண்ணாடி இரவில், ஒழுக்கம், கடவுள், கணவர், கவிதை, கவியரங்க தலைமையும் கவிதைகளும், கவியரங்கம், காப்போர், காய்கறி, கிழி, குடியரசு, குடும்பம், குணம், குழந்தை, குவைத், கொடி, கொடியரசு, கொலை, கொள்ளை, கோழிவிரல், சந்தவசந்தம், சன்னம், சமாதானம், சமுகம், சர்வாதிகாரம், சாணி, சாந்தி, சாமி, சாவு, சிமினி விளக்கு, சீர்குலைவு, சூப்பு, செய், சேய், சோறு, ஞானம், தந்தை, தன்னைத் தான் உணர்தல், தமிழகம், தலையெழுத்து, தாம்பத்யம், தாய், தியானம், தெய்வம், தேசம், தேசியக்கொடி, தேசியம், தேநீர், தொண்டு, தொழிலாளி, தோழமை, தோழர், நட்பு, நண்பன், நண்பர்கள், நனைதல், நரி, நல்லறம், நாசம், நாடு, நிம்மதி, நிலையாமை, பக்கோடா, பக்தி, படி, படிப்பு, பண்பு, பனி, பன், பாடம், பிச்சைக்காரன், பித்து, பிரியாணி, பிள்ளை, பிள்ளைகள், புதுக் கவிதைகள், புதுக்கவிதை, புத்தகம், பெண், பெண்குழந்தை, பெற்றோர்.., போராட்டம், போர், மகன், மகள், மஞ்சம், மதம், மனம், மனைவி, மரணம், மறை, மழலை, மழை, மாண்பு, மாத்திரை, மூச்சு, மோசம், ரகசியம், ரணம், வசதி, வலி, வாழ்க்கை, விதி, வித்யாசாகர், வித்யாசாகர் கவிதை, விபத்து, வீடு, வீரவணக்கம்.., father, friend, friends, kadavul, mazhai, mother, nadpu, oru kannaadi iravil, oru kannadi iravil, pichchaikaaran, sandhavasanatham, vidhyasagar, vithyasaagar, vithyasagar | பின்னூட்டமொன்றை இடுக

56, நண்பா நீ நிழலினும் நெருக்கமடா..

Posted on ஓகஸ்ட் 21, 2015 by வித்யாசாகர்

அது உண்மையிலேயே ஒரு இனிய காலம் தான்.. நீயும் நானும் மேடுபள்ளங்களில் நடப்போம் மனதுள் உயர்ந்து தாழ்ந்து நடந்ததேயில்லை.. பேசி பேசி சிரிப்போம் பொய்யிற்கோ பகட்டிற்கோ துளிகூட சிரித்ததேயில்லை.. கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டு வாஞ்சையோடு அணைத்துக் கொள்வோம் முத்தத்திற்கு அவசியமேற்பட்டதில்லை.. முழு நிலவோ, ஒரு சூரியனோ கூட … Continue reading →

Posted in ஒரு கண்ணாடி இரவில் | பின்னூட்டமொன்றை இடுக