சத்தத்தில்
மறையும் உலகை
மௌனத்தால் திறக்கிறேன்.,

ரத்தத்தில்
உறையும் மனிதத்தை
அன்பினால் பிரிக்கிறேன்.,

முத்தத்தில்
ஊறும் மனதிரண்டை
இதோ இதோ –
உனக்காக ஒன்றும்
எனக்காக ஒன்றுமாய்க் கேட்கிறேன்..

உலகெங்கும்
பூக்கும்
புன்னகையனைத்தையும்
மனதால்
பறித்துக்கொண்டு வா பெண்ணே

முத்தங்களின்
சிறகு ஒன்று நீ
மற்றொன்று நானாய்
அன்பிருக்கும் வானமெங்கும் பறப்போம்
.
அன்பு தீரும்போது
அங்கேயே
இறப்போம்..

நம் இறப்பு சொட்டும்
மழைதோறும்
ஈரந்தோறும்
கடல்
கடலாய் கடலாய்
இப்பூவுலகு
வனமாய் வனமாய்
வெளியெங்கும் அழகு சொட்டச் சொட்ட
மீண்டும் –
புதிதாய்ப் பிறக்கட்டும்!!!
————————————————-

இது ஆணலை
அது பெண்ணலை
ஆனால் –
இரண்டுமே கடல்..