Monthly Archives: ஏப்ரல் 2010

விடாமழையில் நனைந்த ஈரம் போல் கவலையில் – நனைந்து கனத்த இதயமாகவே – என் பயணம்; சிரிப்பு நிம்மதி என்னும் முட்களின் மீதே நகர்கிறது – உன் பிரிவுக்குப் பின்..

வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு – ஒரு சின்ன – மழைத் துளியில் உலகம் நனைந்த சந்தோஷம்; நீ இன்று குலுங்கி குலுங்கி சிரித்ததை தொலைபேசியில் கேட்டேன்!!

என் உயிரில் முள் குத்தியதாய் உணர்ந்த பொழுதே நினைத்தேன்; நீதான் அங்கு அழுகிறாய் என்று, எட்டித் – துடைப்பதற்குத் தான் – இந்தியாவும் குவைத்தும் அருகருகில் இல்லையே!!

கவிதைக்கு பரு பொருள் ஞானமல்ல; வலி என்பதை – நீயில்லாத கால இடைவெளியில் – கனத்து நிற்குமென் கவிதைகள் சொல்கின்றன!

உனக்குப் பிடித்தமான உணவுகளை – நீயில்லாத பொழுதில் தின்கையில் கண்ணீரின் உப்பு அதிகமாக தான் கரிக்கிறது!